Стихотворение №:883
Статус: конкурсное
Название: Дайнда үдэшэлгэ.
Автор: sayana
Тема:
Оценено посетителями: 201 раз. Средний балл: 0
Намарай айлшалха үеэр,
Набшаhанай унахын эхеэр, 
Шубууд нютагhаам ниидэн ошоо,
Шарахан наранай элшэ hуладашоо.
Танилхан басаганай сэдьхэлдэ
Аргаахан согынь залиршоо. 
Таhаран унаа набшаhан модонhоо 
Тэндэ баруун тээ 
Дайн эхилээ…
Тэрэ дороо басаганай досоое
Барагар хара hүүдэр эзэлээ.
Сэмсэгэр бэетэй залуухан хүбүүн
Сэрэгэй албанда ошохо хаhань ерээ
Дура зүрхөө ниилүүлhэн хоерой
Дуугайхан хахасаха сагынь ерээ.
Аалиханаар хасар дээгүүрнь
Басаганай сэдьхэлэй халуун нулимса
Aдхараа арюухан нюдэдhөөнь тиихэдэ
Бороохоной шааяжа байhан мэтэ.
Харин хүбүүхэн гарыень барижа,
Халуун уралаараа хасарыень үндэжэ,
Хамгаалагшын зориг хүбшэлжэ,
Аргадана басагаа али зэргээр.
Модон дээрэ шубуухай hууна,
Таахада, hанаандаа найдана:
«Урихан нүхэртөө хүбүүхэн бусаhай даа,
Унтаршагүй дураниинь бү залирhай даа!»

Проводы на войну.
Начало осени. Листопад. Птицы улетели. Лучи солнца ослабели. Первый снег упал. Листик с дерева сорвался, задев душу знакомой девушки. На западе началась война. Пришло время службы в армии молодого парня. Пришел час расставания влюбленных. По щеке девушки закатились слезы, как моросящий дождик. Но парень, взяв ее руки в свои, целует щеки горячими губами, успокаивает ее. На дереве сидела птичка, наверно, надеется на то, что они еще встретятся и их любовь не угаснет.